Meer algemeen kaart het werk zijn status aan in het Belgische geweten, de officiële vieringen, folklore, en in onze taal. Onze Belgische natie is nog jong en heeft weinig geschiedenis en identiteit. De figuur van Leopold II wordt daarom vaak gebruikt om een gevoel van patriottisme aan te wakkeren. Door zijn megalomane verfraaiingswerken in Brussel krijgen we de illusie een rijk en geciviliseerd land te zijn. Leopold II wordt onze ‘Koning bouwheer’ genoemd, maar de financieringsmiddelen hiervoor put hij uit onze voormalige kolonie, die hij op een wrede manier verwoest.

Generaties lang overheersen het geheim en stilzwijgen en worden de koloniale leugens van generatie op generatie doorgegeven. Kritische stemmen worden monddood gemaakt ten voordele van een patriottistische geschiedschrijving. Tot op vandaag voeden deze leugens een sociale ontevredenheid en de idee dat vooruitgang enkel door middel van onderdrukking kan gerealiseerd worden. Het bespot ons empathisch vermogen en draagt bij tot de fragmentering of verbrokkeling van onze fragiele samenleving. Deze ‘koloniale ontkenning’ begint echter barsten te vertonen dankzij het werk van vele burgers die werken aan de deconstructie van deze koloniale mythe. PeoPL vertolkt een proces dat zich al lang aan het voltrekken is. Het is daarom ook een dankbetuiging aan en een knipoog naar alle activisten of mensen die helpen aan deze deconstructie. PeoPL is de droom van een ommekeer en een ode aan de wilskracht, ‘de dekolonisatie van de geesten’.